Pèd-de-gau
Echinochloa crus-galli
Poaceae Graminaceae
Àutri noum : Panisso, Sarrais-panissié, Pèd-de-jau, Pèd-de-poul, Pèd-de-poulo.
Noms en français : Panic pied-de-coq, Panic des marais.
Descripcioun :Lou pèd-de-gau es uno planto tras que coumuno dins li champ, proche de ribiero, escoumbre e camin. Ei fourma de mant'uno espigo que podon èstre siegue barbudo, siegue sènso arèsto, ço que ié douno pas lou meme èr, mai èi bèn la meme planto. A ges de lengueto.
Usanço :Aquesto planto èi redoutado pèr li païsan, majamen aquéli que fan de ris, qu'infecis li culturo e ié pren forço azote.
Port : Grando erbo
Taio : 20 à 100 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Echinochloa
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 5 à 20 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Juilet à óutobre
Liò : Ribiero
- Palun
- Escoumbre e proche dis oustau
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Cousmoupoulito
Ref. sc. : Echinochloa crus-galli (L.) P.Beauv., 1812
Tesioun(-de-colo)
Thesium humifusum
Santalaceae
Noms en français : Thésium divariqué, Thésion.
Descripcioun :Planto coumuno di relarg secarous, mai que se vèi pas forço qu'èi pas bèn grando e que fai de pichòti flour blanco. Ei sènso péu e pulèu ramificado.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Pichoto planto lignouso
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Thesium
Famiho : Santalaceae
Ordre : Santalales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Colo
- Garrigo
- Tepiero seco
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Thesium humifusum D.C., 1815
(= Thesium divaricatum Jan ex Mert. & W.D.J.Koch, 1826 )